Vientiane 1-4 januari

Na de "bandenstop" in Vang Vieng komen we aan in Vientiane, de hoofdstad van Laos. In Vientiane staat niet alleen het belangrijkste nationale monument van Laos maar bovendien een locale versie van de Arc de Triomphe en een indrukwekkend aantal Wats. We kiezen ervoor om de belangrijke sites via een wandeling aan te doen; al met al zijn we hier zo'n beetje een hele dag mee zoet.


Het Nationale monument van Laos, de Pha That Luang, is zowel een symbool van Loatioaanse eenheid als een symbool van het Boeddhisme:

De Patuxai is een soort Arc de Triomphe die werd gebouwd met cement dat eigenlijk bedoeld was voor een nieuw vliegveld. Daarom noemen de Lao het monument ook wel "de verticale startbaan":

Bij het bezoeken van de Wats raken zowel Sascha als Arjen in gesprek met een monnik. Veel monniken willen graag hun Engels oefenen met een toerist. Op de foto is Sascha in gesprek met een monnik bij de Wat In Paeng:

Aan het einde van de wandeldag drinken we met Jan uit Arnhem aan de oever van de Mekong om een biertje en een Mekong-visje. Jan is een van de Nederlanders die we regelmatig zijn tegengekomen sinds we twee dagen op dezelfde slowboat naar Luang Prabang zaten:

Omdat de nachttrein naar Bangkok volgeboekt was op onze voorkeursdag, hebben we nog een extra dag in Vientiane. Arjen vult deze dag in met een bezoek aan het Nationale museum van Laos (veel over de geschiedenis van Laos, inclusief wapenarsenaal om een Rambo-film mee te kunnen vullen). Sascha en Jan besluiten tot een bezoekje aan de Lao Beer bierbrouwerij. Hoewel de biergarten niet meer bleek te bestaan, was het een leuk uitstapje buiten de stad. En bovendien is de Lao Beer paraplu die Sascha daar scoorde, vermoedelijk een uniek souvenir!

Vang Vieng 30 december - 1 januari

Op 30 december zijn we met een minibusje vertrokken richting VangVieng, een plaatsje tussen LuangPrabang en Vientiane in.

Zeg je VangVieng dan zeg je tuben. Wat is dat nou dat tuben? Eigenlijk is het niets anders dan een kroegentocht in een rubberband op de rivier. De ervaren tubers herken je bij aanvang al: zij hebben wat blikjes bier ingeslagen om de eerste 100 meter naar bar nr1 te overbruggen. Vervolgens hoor je ergens vanaf de kant roepen: BeerLao BeerLao!!, dit is het enige moment dat er actie ondernomen moet worden: je grijpt de naar het voor je uitgestoken stuk bamboo, waarmee je naar de kant getrokken wordt.Vervolgens neem je een BeerLao (of twee of....), "swing" je een aantal keer met de ingenieus gemaakte schommel/trapese het water in (liefst zo indrukwekkend mogelijk). Dit met een heerlijke temperatuur BobMarley op de achtergrond.... erg fijn. Dit ritueel herhaalt zich tot je aan het eind van de middag geheel gelukkig aankomt bij het eindpunt (al dan niet in een Tube. Er wordt nl halverwege de route een tuktuk (brommertaxi) service aangeboden naar het eindpunt, dit tegen woekerprijzen )
Helaas geen foto's van het tuben zelf. We hebben foto's gemaakt met een wegwerpcamera en die moeten nog ontwikkeld / op cd gezet worden.



's avonds hebben we Oud en Nieuw gevierd met een groep medereizigers. Niet speciaal een Oud en Nieuw gevoel maar toch... ergens rond middernacht probeerde een dronken (vermoedelijk) Amerikaanse nog af te tellen maar dat kwam niet over. Later die nacht belandden we nog op een zo-goed-als-afgelopen nieuwjaarsfeestje (lees iedereen ladaar was zo'n beetje te dronken om op zijn benen te staan) Nog even wat biertjes gedronken, ons verbaasd over de mate van dronkenschap van een ieder en tegen 3-en bed in! 1 januari moeten we om 9 uur fris en fruitig in een busje naar Vientiene zitten!!

Luang Prabang 26-29 december

Luang Prabang is de mooiste stad van Laos. De stad is in zijn geheel benoemd tot wereld erfgoed door Unesco. Was Urk dat ook niet?? :-) Anyway: We kwamen rond een uurtje of zes aan met de slowboat en voor het eerst hadden we moeite om een guesthouse te vinden: Nadat je bij een tiental guesthouses "sorry we're full" hebt gehoord, begin je er wel een beetje genoeg van te krijgen. Kennelijk groeit het toerisme harder dan het aanbod aan guesthouses in het hoogseizoen. Hoe dan ook, uiteindelijk is alles uiteraard helemaal goedgekomen; een Laotiaan belde een vriendje van een vriendje en die had nog wel plaats. Buiten het centrum en niet bepaald de meest geweldige kamer maar prima voor een nachtje. Gewoon de volgende ochtend vroeg naar een beter guesthouse verhuisd waar weer wat mensen waren uitgecheckt.

Maar goed, Luang Prabang is een geweldig stadje. Lekker rustig, volgepakt met mooie landhuizen in Frans koloniale stijl, en natuurlijk een aantal schitterende Wats uit de 16e eeuw:



We hebben hier een dagje door de stad gelopen om de belangrijkste gebouwen te bezichtigen, een dagje een trip gemaakt naar een waterval in de buurt (Sascha ging zwemmen bij de waterval, Arjen ging liever naar boven klimmen over een onmogelijk steil rotspaadje):

Na een tijdje in Luang Prabang (weinig auto's!) wordt je helemaal relaxed. En dat wordt ondersteund door een lekker drankje op zijn tijd, bijvoorbeeld wat verse kokos-sap. Erg prima!

Tenslotte hebben we ook nog een dagje op de mountainbike gezeten, gefietst naar een dorpje waar een zijdemarktje was, en toen nog 14 km verder op weg naar een resort waar een leuk restaurantje was om even bij te komen. Onderweg was nog het grafmonument van Henry Mouhot, de "ontdekker" van Anghkor Wat. Helaas gaan we Anghkor, "moeder aller tempels" missen deze vakantie maar we hebben in elk geval wel het graf van de ontdekker gezien! :-)

Overigens beginnen die steile hellingen na een uurtje of vier fietsen wel aardig zwaar te worden, zelfs in de lichte versnelling. Gelukkig geeft een Beerlao biertje in zulke gevallen (achteraf!) verlichting! En wat ook wel lekker is, zijn die franse baguettes die in Laos verkrijgbaar zijn. Jammie!

Pai -> Luang Prabang (Laos) 25-26 december

Alleen met een ticket reizen heeft zo zijn voordelen. Zo kun je gemakkelijk besluiten om ergens langer te blijven. Of ergens anders heen te gaan dan je oorspronkelijk in gedachten had.

Wij vonden het bij nader inzien toch handiger om naar Laos te gaan vanuit Noord Thailand, in plaats van naar Cambodja. Helaas voor Anghkor Wat, maar Laos here we come!



Vanuit Pai een toertje geboekt naar Luang Prabang: eerst een stukje toeren in een minibus tot aan de grens met Laos (Chiang Khong), daar overnachten en dan de volgende dag de grens over, hup op de slowboat. De slowboat vaart met (je raadt het al) beperkte snelheid in twee dagen over de Mekong rivier naar het stadje Luang Prabang, dat in zijn geheel is benoemd tot wereld erfgoed door de Unesco.



Het alternatief voor de slowboat is trouwens de speedboat: Dat is een klein bootje met 6 toeristen, 1 bestuurder en een hele grote motor. En die haalt met veel kabaal in een rotgang in 1 dag hetzelfde stuk; oordoppen en helm verplicht; elk jaar enkele dodelijke ongelukken. De speedboat-gangers vonden het achteraf een aardige hel dus wij waren toen extra blij met de slowboat! Al was dat ook niet alles met 6 uur zitten op houten bankjes; na ongeveer 3 uur begin je een behoorlijke houten k*nt te krijgen. En heel warm is het ook niet aan het einde van de dag.



Maar daar krijg je dan wel geweldige uitzichten voor terug, en plenty of time om daar mooie foto's van te maken. En je kunt rustig kennismaken met de plm. 80 andere toeristen die op diezelfde slowboat zitten en de komende week ongeveer dezelfde route gaan afleggen door Laos als je zelf gaat doen. En dan kun je direct ook in het plaatsje waar je gaat overnachten, gezellig een Lao biertje drinken bij je (kerst)maal. Weer eens wat anders dan een wijntje met kalkoen of gourmetten ;-)