Vientiane 1-4 januari

Na de "bandenstop" in Vang Vieng komen we aan in Vientiane, de hoofdstad van Laos. In Vientiane staat niet alleen het belangrijkste nationale monument van Laos maar bovendien een locale versie van de Arc de Triomphe en een indrukwekkend aantal Wats. We kiezen ervoor om de belangrijke sites via een wandeling aan te doen; al met al zijn we hier zo'n beetje een hele dag mee zoet.


Het Nationale monument van Laos, de Pha That Luang, is zowel een symbool van Loatioaanse eenheid als een symbool van het Boeddhisme:

De Patuxai is een soort Arc de Triomphe die werd gebouwd met cement dat eigenlijk bedoeld was voor een nieuw vliegveld. Daarom noemen de Lao het monument ook wel "de verticale startbaan":

Bij het bezoeken van de Wats raken zowel Sascha als Arjen in gesprek met een monnik. Veel monniken willen graag hun Engels oefenen met een toerist. Op de foto is Sascha in gesprek met een monnik bij de Wat In Paeng:

Aan het einde van de wandeldag drinken we met Jan uit Arnhem aan de oever van de Mekong om een biertje en een Mekong-visje. Jan is een van de Nederlanders die we regelmatig zijn tegengekomen sinds we twee dagen op dezelfde slowboat naar Luang Prabang zaten:

Omdat de nachttrein naar Bangkok volgeboekt was op onze voorkeursdag, hebben we nog een extra dag in Vientiane. Arjen vult deze dag in met een bezoek aan het Nationale museum van Laos (veel over de geschiedenis van Laos, inclusief wapenarsenaal om een Rambo-film mee te kunnen vullen). Sascha en Jan besluiten tot een bezoekje aan de Lao Beer bierbrouwerij. Hoewel de biergarten niet meer bleek te bestaan, was het een leuk uitstapje buiten de stad. En bovendien is de Lao Beer paraplu die Sascha daar scoorde, vermoedelijk een uniek souvenir!

Vang Vieng 30 december - 1 januari

Op 30 december zijn we met een minibusje vertrokken richting VangVieng, een plaatsje tussen LuangPrabang en Vientiane in.

Zeg je VangVieng dan zeg je tuben. Wat is dat nou dat tuben? Eigenlijk is het niets anders dan een kroegentocht in een rubberband op de rivier. De ervaren tubers herken je bij aanvang al: zij hebben wat blikjes bier ingeslagen om de eerste 100 meter naar bar nr1 te overbruggen. Vervolgens hoor je ergens vanaf de kant roepen: BeerLao BeerLao!!, dit is het enige moment dat er actie ondernomen moet worden: je grijpt de naar het voor je uitgestoken stuk bamboo, waarmee je naar de kant getrokken wordt.Vervolgens neem je een BeerLao (of twee of....), "swing" je een aantal keer met de ingenieus gemaakte schommel/trapese het water in (liefst zo indrukwekkend mogelijk). Dit met een heerlijke temperatuur BobMarley op de achtergrond.... erg fijn. Dit ritueel herhaalt zich tot je aan het eind van de middag geheel gelukkig aankomt bij het eindpunt (al dan niet in een Tube. Er wordt nl halverwege de route een tuktuk (brommertaxi) service aangeboden naar het eindpunt, dit tegen woekerprijzen )
Helaas geen foto's van het tuben zelf. We hebben foto's gemaakt met een wegwerpcamera en die moeten nog ontwikkeld / op cd gezet worden.



's avonds hebben we Oud en Nieuw gevierd met een groep medereizigers. Niet speciaal een Oud en Nieuw gevoel maar toch... ergens rond middernacht probeerde een dronken (vermoedelijk) Amerikaanse nog af te tellen maar dat kwam niet over. Later die nacht belandden we nog op een zo-goed-als-afgelopen nieuwjaarsfeestje (lees iedereen ladaar was zo'n beetje te dronken om op zijn benen te staan) Nog even wat biertjes gedronken, ons verbaasd over de mate van dronkenschap van een ieder en tegen 3-en bed in! 1 januari moeten we om 9 uur fris en fruitig in een busje naar Vientiene zitten!!